این روزنامه با حمایت سفیر ایران در عثمانی، میرزا محسن خان معینالملک مشیرالدوله و با کمک مالی دولت ایران تأسیس شد. مدیریت نشریه با محمدطاهر تبریزی و سردبیری آن با میرزا نجفعلی خان خویی مترجم و نایب سفارت ایران بود. شمارهی اول اختر در ذیحجه ۱۲۹۲ قمری (ژانویه ۱۸۷۶) منتشر شد. در سال ۱۲۹۳ انتشار اختر متوقف شد و با کمک مالی از تهران در ۱۲۹۴ انتشار آن از سر گرفته شد. روزنامه اختر از حمایت دولت عثمانی نیز برخوردار شد. از سال ۱۲۹۴ ادارهی نشریه بهصورت شرکت درآمد و چند تن از تبعههای عثمانی هم شریک اختر گشتند.
اختر نشریهای مترقی بود و نقشی بزرگ در بیداری ایرانیان داخل و خارج کشور داشت. نوشتههایی از نویسندگانی چون میرزا آقا خان کرمانی، میرزا یوسف خان مستشارالدوله، میرزا حبیب اصفهانی، و فتحالله خان شیبانی در روزنامه¬ی اختر به چاپ میرسید.
محتویات این روزنامه عامل مهمی در بسط و توسعه افکار جدید در ایران بود. روزنامه اختر روزنامهای بوده که در خصوص هر گونه وقایع و اخبار و سیاسیات و پولیتیک و علم و ادب و دیگر منافع عمومی سخن میگفته است. به دلیل انتشار مقالات آموزنده و نغز این روزنامه و استقبال زیاد از آن، ناصرالدین شاه توزیع و مطالعه آن را به کلی ممنوع کرد. انتشار این روزنامه تحولی بزرگ در روزنامه نگاری فارسی ایجاد کرد و مطبوعات ایران را از چارچوب تنگ روزنامه نگاری دولتی بیرون کشید و باعث فعالیت روزنامه نگاری سیاسی- مردمی شد. اختر که سرآغاز موج نوین روزنامه نگاری متعهد و مسئول و از دستاوردهای آزادی خواهان مهاجر بود و می¬رفت تا پایه های تحول فرهنگی انقلاب مشروطیت را استوار سازد، به یکباره پس از بیست سال انتشار مرتب، در سال 1313 ه.ق (۱۸۹۵ میلادی) به دستور دولت عثمانی برای همیشه توقیف شد.
روزنامه اختر در کتابخانه مجلس موجود است و مورد استفاده محققین گرامی قرار میگیرد.
گردآوری: علی اصغر خواجوند زریری- کارشناس روابط عمومی و امور بینالملل